คุณสมบัติของผู้รับใช้ฯ ที่บางคริสตจักรไม่ยอมรับ- Qualifications of a church's worker.

ในเวลาที่สำนักธรรมบางแห่งของชาวคริสต์ ต้องการผู้นำที่จะมาทำงานเป็นคนรับใช้ในโบสถ์คริสต์ ชาวคริสต์เรียกพวกเขาว่า "ผู้รับใช้พระเจ้า" พวกเขาพยายามสรรหาคนมากมาย แต่ก็หาคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมได้ไม่ง่ายนัก เพราะพวกผู้ปกครองดูแลสำนักมักจะมีมาตรฐานในการเลือกบุคคลเข้ามาเป็นคนงานในสำนักด้วยคุณสมบัติเฉพาะที่สูงมาก (แต่ค่าตอบแทนไม่สูง)

ในปัจจุบันมาตรฐานที่สำนักธรรมกำหนดสำหรับการรับสมัคร ผู้ปฎิบัติงานให้มาสนองพระเดชพระคุณ หรือทำหน้าที่ผู้รับใช้งานต่างๆ ของสำนักธรรม ศาลาธรรม หรือหน่วยงานคริสตชนมักจะมีมาตรฐานดังนี้

1. จบปริญญาตรีหรือเทียบเท่าด้านศาสนศาสตร์ (บางแห่งระบุด้วยว่าต้องจบจาก สำนักของกลุ่มตนเอง)

2. อายุระหว่าง 25-50 ปี (น่าสังเกตว่า สำนักธรรมหรือ คริสตจักรบางแห่งไม่ต้องการรับคนงานมีอายุสูงกว่านี้ ทั้งๆที่ น่าจะมีคุณลักษณะฝ่ายวิญญาณที่สูงมาก - อาจจะกลัวว่า สำนักงาน ต้องจ่ายค่าหมอค่ายาสูงมาก เมื่อเวลาเครื่องยนต์เก่าชำรุดเมื่อต้องส่งโรงซ่อม)

3. มีประสบการณ์ด้านการประกาศ และการอภิบาล มีใจรักในการประกาศเผยแพร่

4. เป็นผู้บังเกิดใหม่ (อันนี้วัดได้ยากมากเพราะมันมองไม่เห็น เพราะหลายๆ คนแกล้งทำตัวเป็นคนบังเกิดใหม่แต่มันไม่ใช่ เพราะการบังเกิดใหม่มันไม่สามารถเกิดได้เอง ต้องมีพระเป็นเจ้าทำคลอดให้ )

5. สามารถเล่นดนตรีได้ (จะพิจารณาเป็นพิเศษ - คนเล่นดนตรีไม่เป็น หรือตีกลองเป็นอย่างเดียว ยากส์...)

6. ถ้าสามารถทำเว็บไซด์ของคริสตจักรได้จะพิจารณาเป็นพิเศษ (คนรับใช้รุ่นเก่า เกิดก่อนปี 2510 มักทำไม่เป็น)

7. เงินเดือนแล้วแต่จะตกลงกัน (ส่วนมากค่าตอบแทนจะอยู่ระหว่าง 8,500 - 35,000 บาท ไม่เกินนี้ ยกเว้น อาจารย์ชัยรัตน์ แห่งคริสตจักรฟ้าคราม ที่ได้รับพระพรมากและเป็นแบบอย่างในเรื่องคริสตจักรเลี้ยงตนเอง)

** สำหรับความคิดเห็นส่วนตัวของผมเอง ผมไม่เห็นด้วยการตั้งค่าตอบแทนคนทำงานรับใช้ในสำนักงาน หรือศาลาธรรม ให้เป็นเงินระดับฐานเงินเดือน เหมือนคนงานรายเดือน หรือพนักงานของรัฐ เพราะการทำงานของผู้รับใช้น่าจะกำหนด เป็นเรตที่ไม่ยึดติดตารางเงินเดือน และการรับค่าตอบแทนน่าจะเป็นไปตามแบบที่คัมภีร์กำหนดไว้มากกว่า"

เรตที่ว่าคือ

ระดับที่ 1. คิดขั้นต่ำสำหรับแรงงานระดับฝีมือ ชำนาญการ (ทดลองงานในเวลากำหนด)
ระดับที่ 2. ระดับชำนาญการ
ระดับที่ 3. ระดับผู้รับใช้ชำนาญการพิเศษ
ระดับที่ 4. ระดับผู้รับใช้ชำนาญการพิเศษ อาวุโส

บวกเงินเพิ่ม/ สวัสดิการ ตามภาระงาน หรือ ตามจำนวนสมาชิกของสำนักนั้นๆ
บวกเงิน/สิ่งของ / สวัสดิการ เพิ่มพิเศษจากส่วนแบ่งจาก การถวายผลแรกของ ผู้เชื่อ
บวกเงิน/สิ่งของ /สวัสดิการพิเศษ การถวายสิบลดของสำนักธรรมนั้นๆ

สำหรับเจ้าอธิการ หรือเจ้าอาวาส จะเป็นผู้มีสิทธิอำนาจในการสั่งจ่าย จัดสรร เงินสิบลดที่สมาชิกทุกคนนำมาถวาย แบ่งปันให้กับคนที่ทำการในสำนัก ตามภาระหน้าที่ ตามของประทานการรับใช้ เหมือนในตำแหน่งต่างๆ ในเต้นท์นัดพบ

ไม่ให้มีการจัดสรรให้แก่ เจ้าอาวาสเพียงคนเดียว เพราะรู้สึกว่าไม่มีความเป็นธรรมในการจัดสรร เราต้องยึดหลักว่า "อย่าเอาตระกร้า ครอบปากวัวเมื่อมันนวดข้าว"

ที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน องค์กรสำนักธรรมต่างๆ ไม่มีแผนการพัฒนาบุคลากรให้ครบทุกท่าน
บางแห่งตั้งมาเกือบ ห้าสิบปี ยังไม่มีนักดนตรี ไม่มีแผนกเยาวชน ไม่มีแผนกประกาศ ไม่มีอะไรสักอย่าง
อยู่กันไปอย่างนั้น ไม่มีแผนพัฒนาคน ไม่ส่งคนไปรับการพัฒนาอย่างเป็นระบบ

แต่อย่างไรก็ตาม ผู้รับใช้ที่มีฤทธิมีเดชในพระเจ้าจริงๆ นั้นอาจจะหายากเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร ส่วนมากที่ได้มาก็เป็นพวก Tender foot ชั่วโมงบินในเรื่องฝ่ายวิญญาณยังมีไม่มาก บ้างก็เพิ่งจบมา ตอนเรียนก็เอาแต่ลอกการบ้านเพื่อนเลยคิดอะไรไม่เป็น อาจมีคุณลักษณะที่พึงประสงค์พอใช้ได้เท่านั้น หากได้รับพวกที่จบสูง แต่ชั่วโมงบินต่ำ ก็จะใช้แต่ความรู้ ไม่เข้าใจระบบการบริหารงานตามแบบฝ่ายจิตวิญญาณ การเลือกคนรับใช้ตามระบอบนี้ มีแนวโนม้ที่จะทำให้คริสตจักรทรงกับทรุดเท่านั้น ไม่รุดหน้าไปไหน

นี่คือคุณลักษณะของผู้รับใช้พระเจ้าที่คริสเตียนหลายๆ คริสตจักรยอมรับไม่ได้

1.เคยข่มเหงคริสเตียนใหม่ ทั้งเด็กสตรี เอาเชือกผูกพวกเขาแล้วลากเป็นพวงเอาไปทารุณกรรม (กิจการ 8.3)

2. เคยอยู่ในหมู่พวกที่ต่อต้านพวกคริสเตียนอย่างมาก (กิจการ 9.1-2)

3. เคยติดคุกหลายครั้ง เข้าๆ ออกๆ เป็นว่าเล่น (ประวัติไม่ดี) (กิจการ 16.24, 27.1 อฟ 3.1)

4. เป็นคริสเตียนใหม่ เพิ่งมาเชื่อได้ไม่นาน(ตามระเบียบเขาห้ามคนเชื่อใหม่เป็นผู้นำ)

5. อ้างว่าพระเจ้าแต่งตั้งเขาเองไม่มีใครแต่งตั้งก็อ้างตัวเป็นผู้รับใช้ฯ แล้ว (กาลาเทีย 1.1)

6. อ้างว่าได้ยินเสียงพระเจ้า อ้างว่าได้พบพระเยซูได้สอนเป็นการส่วนตัว (โม้หรือเปล่า) (กาลาเทีย 1.12)

7. ยังไม่มีใครแต่งตั้งยังไม่มีใครยกให้เป็นผู้รับใช้ ก็ออกไปประกาศเรื่องความรอด (กาลาเทีย 1.1)

8. ทำงานหาเงินเองไม่ง้อคริสตจักรหรือคณะนิกาย (มีคนสงสัยว่าถ้าไม่ได้ประโยชน์มันจะมาทำไม)

9. บางทีก็แอบหนีไปในเวลากลางคืน (คนดีจะหนีไปกลางคืนหรือ) (กิจการ 9.25)

10. สุขภาพก็ไม่ดี หัวล้าน เจ็บป่วยออดๆ แอดๆ บางทีก็แนะนำคนอื่นให้ดื่มไวน์ด้วย (2 คร.12. 7-8)

11. ไม่ปรากฎชัดว่าจบโรงเรียนพระคัมภีร์ ไม่มีปริญญาทางศาสนศาสตร์

12. ไม่ปรากฏแน่ชัดว่ามีครอบครัวหรือไม่มี (เดี๋ยวมาอยู่ในคริสตจักรเกรงว่าจะทำให้สาวๆ หรือแม่หม้ายวุ่นวาย)

13. ชอบเถียงเจ้าหน้าที่บ้านเมือง หรือสภาต่างๆ ที่เขาปกครองบ้านเมืองอยู่ เขายังลงโทษยังดีใจอีก (กิจการ 24)

14. ผู้รับใช้อื่นๆ ที่เป็นใหญ่อยู่ก่อนไม่ยอมรับเพราะไม่เข้าสังกัดคณะองค์กรใดๆ (กาลาเทีย 2.9-10)

15. ไม่มีใครเป็นสปอนด์เซอร์ก็ออกไปประกาศด้วยตนเอง (2 คร.11.9, 12.6, 1ทส2.9, 3.8)

16. อ้างตัวเองว่าเป็นอัครทูต คือถือว่าตนเองมีสิทธิอำนาจเหมือนศิษย์เอกทั้ง 11 คนของพระเยซู (1 ทส 2.6)

17. ไม่เป็นที่ต้องการของผู้ที่เป็นศิษย์แท้ๆ และผู้ดีมีสกุลผู้เชื่อพระเจ้า เพราะเข้าใจว่าไม่ใช่พวกของชาวคริสต์ (กิจการ 13.50)

18. อ้างว่าตนเองเป็นศิษย์เอกอาจารย์ใหญ่ (กิจการ 22:3) (น่าเสียดายคริสเตียน หลายๆ คนในปัจจุบันไม่นิยมสร้างลูกศิษย์ แต่นิยมหาสมาชิก บางพวกก็ต่อต้านหากใครคิดจะสร้างศิษย์ให้เป็นสาวกของพระเยซู)

คริสเตียนไทยหลายๆ คริสตจักรโดยเฉพาะโบสถ์ที่ปกครองโดยคณะผู้ปกครองที่เป็นคนท้องถิ่น มีระเบียบพิธีการและข้อกำหนดมากมาย จนกลายเป็นระเบียบพิธีการที่ต้องปฏิบัติจนดิ้นออกกรอบไม่ได้

คุณสมบัติทั้งหมดนี้ คงเป็นอุปสรรค์อย่างมากในการที่ท่านจะรับใครสักคนมาเป็นศิษยาภิบาลคริสตจักร เนื่องจากเขาต้องรับเงินเดือนจากโบสถ์คริสต์ร่ำรวย บางคนมีข้อเสียเพียง 2-3 ผู้รับใช้ก็คงอดที่จะได้รับใช้พระเจ้าในคริสตจักรที่ร่ำรวยเงินทองเป็นแน่

ท่านจะเชื่อหรือไม่ก็ตามคุณลักษณะทั้ง 17 ข้อนี้ คือสิ่งที่อัครทูตเปาโลที่ปรากฏเป็นข้อเท็จจริงอยู่ในหนังสือจดหมายฝากของอัครทูตเปาโล

สิ่งเหล่านี้เป็นอุปสรรคสำหรับการเลือกคนเข้ามาทำงานในสำนักงาน ศาลาธรรม หรือ คริสตจักรมากหรือเปล่า หากจะพิจารณาเลือกคนตามวิสัยทัศน์ของมนุษย์ ที่วัดคุณค่าของคนด้วยคุณลักษณะภายนอก และจ้างคนให้เป็นผู้รับใช้พระเจ้า แต่เวลาทำงานต้องทำงานเหมือนเป็นคนรับใช้นายงาน มันน่าลำบากใจสำหรับคนใช้ของพระเจ้าไม่น้อย การที่จะมีโอกาสได้รับใช้ในคริสตจักรที่หย่อนยานด้านจิตวิญญาณ และการประกาศ แต่ขยันเรื่องการทำรายงานและสร้างภาพลักษณ์ขององค์กร มากกว่าการทำให้คริสตจักรเกิดการทะลุทะลวงฝ่ายวิญญาณ

Copy right Free: เขียนโดย Rice, 20 มกราคม 2010