คำอวยพรสุขสันต์เทศกาลแห่งความสุข
แท้จริงพระเยซูคริสต์ยังคงมา บังเกิดในใจของผู้คนเป็นพ้น เป็นหมื่น เป็นล้านคนในแต่ละวันอยู่แล้ว เพราะพระเยซูเจ้าคือพระเจ้าดี เป็นองค์พระที่เมื่อใครอนุญาตให้พระองค์มาอยู่ด้วยแล้วจะมีชีวิตที่เปลี่ยน ใหม่ได้ เป็นชีวิตแห่งความรัก สันติสุข และความชื่นชมยินดี
คุณเคยต้อนรับใครสักคนที่น่านับถือ ใครสักคนที่สำคัญต่อคุณ ใครสักคนที่ยิ่งใหญ่ ใครสักคนที่เป็นผู้เหมือนผู้มีพระคุณล้ำเลิศต่อคุณ ใครสักคนที่คุณรักมากๆ ไหม ถ้าเราให้เกียรตินั้นต่อพระองค์เหมือนที่เราปฏิบัติตัวเหมือนที่เราปฎิบัติต่อแขกคนสำคัญยิ่งใหญ่มากๆ ที่มาอยู่ในบ้านของเราทุกๆ วัน พระองค์จะทรงเมตตาโปรดให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้ามาสถิตอยู่ในวิญญาณของคุณทุกๆ วันเช่นกัน
ก่อนนั้นหลายสิบปี ผมเชื่อศาสนาคริสต์ตามพ่อแม่
แต่ผมยังป่วย ผมยังหาวิ่งหาอะไรๆ เพื่อให้ตัวเองมีความสุข ผมเล่นกีตาร์ เล่นกีฬา ตกปลา ตีสนุีกเกอร์
ร้องคาราโอเกะ ผมดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
ผมปล่อยเวลาส่วนใหญ่ไปกับกิจกรรมที่ผมสนใจ แต่ผมไม่เคยสนใจจะหยิบ
"พระคัมภีร์มาอ่านเลย" ผมพบว่า ตอนกลางคืนผมมักจะปวดท้อง
ภรรยาผมเป็นนางพยาบาล
เธอเอายาแก้โรคกระเพาะที่ดีที่สุดที่มีอยู่ในโรงพยาบาลหลายขนานมาให้ผมกิน
แต่มันไม่หาย ผมเลยสวดเธอไปว่า ยาของโรงพยาบาลนี่กระจอก
กินแล้วไม่เห็นดีอะไร จนต่อมาเวลาผมขอยาจากโรงพยาบาลเธอจะบอกว่า ยาไม่ดีจะเอาไปทำไม
ก่อนนั้นผมปวดหัวบ่อยๆ ผมต้องกินยาแก้ไมเกรนที่แรงมากๆ ยาพาราเอาไม่อยู่ เพราะอาการปวดของผมมันขั้นรุนแรง ผมได้กินยาตัวหนึ่งชื่อว่า บูเฟท แต่มันก็ยังเป็นๆ หายๆ
ผมจำได้ว่า ทุกปีผมต้องป่วยเป็นไข้หวัดที่ต้องนอนอย่างน้อยสามสี่วัน หรืออาทิตย์กว่า ผมต้องเป็นไข้หวัดใหญ่บ้าง ไข้หวัดเล็กบ้างปีละอย่างน้อยสองถึงสามครั้ง ก่อนนั้นผมยังเข้าไม่ถึงความเข้าใจเรื่องฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า ผมก็คิดเหมือนชาวบ้านทั่วไป ที่คิดว่า การเจ็บป่วยเป็นหวัดบ่อยๆ เป็นเรื่องของธรรมชาติ
ตอนผมเป็นหนุ่มร่างกายแข็งแรง ผมไปฝึกมวย ผมเป็นนักมวยงานวัด ชกหลายครั้ง ผมเป็นนักกีฬาหลายอย่าง ร่างกายดีมากๆ แต่ผมก็เป็นหวัดปีละสองถึงสามครั้ง ตอนเป็นหวัดเจ็บคอผมพูดไม่ค่อยได้ เสียงหายไป พูดไม่ออกเป็นอาทิตย์ก็มี
แต่ผมสังเกตว่า หลายปีมานี้ หลังจากที่ผมกลับใจจากบาปทุกชนิด ดำเนินชีวิตด้วยความถ่อมใจต่อพระเยซู สิ่งที่ผมเล่ามาเกี่ยวกับโรคภัยทั้งหลาย อาการป่วยกระเซาะกระแซะ มันหายไปไหนไม่รู้ ทุกวันนี้ผมไม่ปวดท้องเลย ไม่เป็นหวัดลงคอเสียงหาย ผมไม่ต้องกินยาแก้ไมเกรน ตลอดสามปีที่ผ่านมา ผมไม่ได้เข้าไปนอนเล่นในโรงพยาบาลเลย เกิดอะไรขึ้นกับผมแน่ ทำไมผมไม่เป็นหวัดเลย ทั้งๆที่ผมไม่เคยไปวิ่งออกกำลังกายอะไรสักอย่าง ผมดีแต่นั่งปั่นบทความข้อคิดต่างๆ เพื่อหนุนใจคนอื่นให้หันมาหาพระเจ้า ผมเข้าร่วมสามัคคีธรรมกับผู้เชื่อพระเจ้า ผมรับใช้ด้วยการเทศนาสั่งสอนถ้อยคำของพระเจ้า หนุนใจผู้คนให้หันมาหาพระเยซูเจ้า ผมชักชวนผู้คนให้กลับใจจากบาปจริงๆ เพื่อจะได้รับชีวิตที่มีสุขเต็มล้นนี้
ในปัจจุบันชีวิตผมมีสันติสุขมาก ผมนับเวลาดูหลายปีมานี้ ผมไม่ทะเลาะกับภรรยาเลย เราไม่ตีกัน เราไม่ด่ากัน แต่ก่อนนั้นผมด่าเมียผมบ่อย ผมแอบเกลียดเมียในใจ ผมสบถบ่อยๆ ว่า "ถ้าเมียมันแก่เมื่อไร ผมจะไปหาเมียใหม่ เพราะตอนนี้ ข้ายังต้องการให้แกช่วยเลี้ยงลูกเล็กๆ ให้โตก่อน ถ้าลูกโตเมื่อไหร่ แกเจอดีแน่" ผมแอบเกลียดเมียผู้ที่ชอบหาเรื่องหยุมหยิม และเธอพยายามสอนผมต่างๆ นานา พฤติกรรมแบบนี้ สำหรับผมแล้ว ขอบอกว่า น่าเบื่อมาก
แต่ตอนนี้น่าแปลกจัง ทำไมผมไม่เบื่อภรรยา เราคุยกันกระหนุ่งกระหนิง เราคุยกันเหมือนคนรักกันใหม่ๆ เรานอนคุยกัน บางครั้งคุยจนดึก บ่อยครั้งเราบอกว่า พอแล้ว จะหลับละน่ะ แต่ก็มีใครสักคนหนึ่งเริ่มคุยหัวข้อใหม่อีกแล้ว เราหัวเราะ และหยอกล้อกันเหมือนคนเป็นแฟนกันใหม่ๆ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
ตอนนี้ ผมเข้าใจแล้วว่า นี่คือสันติสุขในพระเยซูเจ้า ลูกๆ ผมสามคน ไม่สร้างปัญหาทางพฤติกรรม พวกเขารับผิดชอบตัวเองได้มากขึ้น ลูกทุกคนดูแลตัวเองได้ แม้ว่าจะอายุแค่ 20 18 และ 14 พวกเขากลับใจเชื่อพระเยซูก่อนผมกลับใจเป็นพ่อทีดีด้วยซ้ำ ลูกๆ รู้จักการดำเนินชีวิตในความคุ้มครองของพระเยซูเจ้า ผมไม่ต้องดูแลพวกเขามาก เพราะพวกเขามีพระวิญญาณของพระเจ้าคอยดูแล เป็นพระครูคอยสอน
นี่คือชีวิตในพระเยซูเจ้า เป็นชีวิตแห่งสันติสุข ใครอยากมีชีวิตที่มีสันติสุขแท้บ้างครับ ขอเชิญชวนมาลองเชื่อพระเยซูจริงๆ กลับใจจากบาป เลิกพูดคำพูดที่ทำให้ตัวเอง คนรอบข้าง ตกต่ำ แบ่งเวลาในชีวิตให้ถูกต้อง แล้วคุณจะพบว่า เราชีวิตมีทางออกที่ดีกว่านี้ ชีวิตยังมีความหวังเสมอ เมื่อเรามีพระเยซู
แท้จริงคนเราต้องแบ่งเวลาในชีวิตให้ถูกต้อง ผมมีคำแนะนำเล็กน้อยสำหรับคนที่อยากจะมีชีวิตที่มีสุข ดังนี้
แบ่งเวลาไว้สำหรับการเข้าเฝ้าองค์สูงสุดที่เป็นผู้อำนวยการความสุข ความสำเร็จ สวัสดิภาพ
แบ่งเวลาไว้สำหรับการศึกษา ถ้อยคำของพระเจ้าที่เป็นเหมือนแสงสว่างส่องทางเดินในวิถีแห่งชีวิต ทุกวันเพื่อคุณจะไม่เดินผิดพลาด
แบ่งเวลาไว้สำหรับการพูดคุยกับคนที่เรารัก และคนที่รักเรา โทรไปหาคนที่ต้องการใครสักคนคอยพูดด้วย คอยหนุนใจบ้าง
แบ่งเวลาไว้สำหรับ การพักผ่อนหย่อนอารมณ์บ้าง อย่ามัวเมาแต่เฟซบุ๊ค เล่นเกมโง่ๆ ที่ชนะมันแล้วก็ไม่ได้อะไร มีแต่เสียเวลา และเสียสายตา บางคนเล่นเกม เล่นอะไรๆ ดูคลิปล่อแหลมเพลินจนดึก บ่อยครั้งเลยเที่ยงคืนไปแล้วยังไม่หยุด เพราะสนุกเพลินลืมเวลา แท้จริงโลกนี้มีอะไรตั้งเยอะแยะที่ท้าทายให้เราค้นหา เรียนรู้ และพัฒนาสติปัญญา เพื่อจะมีชีวิตอยู่เพื่อเผื่อแพ่ให้คนอื่นๆ บ้่าง แท้จริงชีวิตของเราเกิดมา ไม่ใช่เพียงเพื่อตนเองฝ่ายเดียว แต่เพื่อการปรนนิบัติรับใช้ผู้อื่นด้วย
อาจารย์เปาโลสอนว่า
"ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งสารพัดได้ไม่มีใครห้าม แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เราทำได้นั้นมันทำให้เราเจริญขึ้น"
แบ่งเวลาไว้สำหรับการออกกำลังกาย หรือเล่นกีฬาบ้าง แน่ทีเดียวร่างกายที่แข็งแรง ช่วยทำให้จิตใจร่าเริงด้วย เมื่อจิตใจร่าเริง ร่างกายก็ไม่เจ็บป่วย ไม่ต้องทุกทรมานกับโรคร้ายที่คุกคามชาวโลกทั่วไป
ยิ่งไปกว่านี้ ร่างกายที่แข็งแรง จะเป็นทุนสะสมไว้ตอนที่อายุของเราสูงขึ้น หากเราไม่ใช้ร่างกายอย่างหักโหม ไม่เอาสารพิษใส่มันด้วยกินอาหารไม่เป็นเวลา ตามใจปาก จนร่างกายไม่สมดุล เกิดโรคภัย ร่างกายของเราจะอยู่ได้นานเต็มพิกัดที่มีอยู่ เมื่ออายุเราสูงขึ้น ร่างกายร่วงโรยไปตามเวลา แต่เราจะยังพึ่งพาตัวเองได้ เราจะไม่ต้องให้ใครคอยพยุงเข้าห้องน้ำ ไม่ต้องให้ใครมาคอยเช็ดตูดให้ ไม่ต้องให้ใครมาอาบน้ำได้ เพราะเรามีร่างกายที่แข็งแรง เป็นร่างกายที่ทนทานตามอายุขัยที่พระเจ้าประทานแก่เรา
หัดแบ่งเวลาไว้จดบันทึกอะไรต่างๆ ในชีวิตบ้าง ในชีวิตแต่ละวันถ้าเราสังเกตให้ดี เราจะมีบทเรียนชีวิตดีๆ ผ่านเข้ามาเสมอ การจดบันทึกทั้งสิ่งที่ดี และสิ่งที่ไม่ดีเพื่อเป็นบทเรียนสำหรับตัวเองและใครๆ ที่ยังอ่อนด้อยประสบการณ์ชีวิต ยังต้องการคำหนุนใจจากผู้ประสบการณ์จากเราเสมอ
แบ่งเวลาไว้ สำหรับการสามัคคีธรรมกับคนของพระเจ้าบ้าง เพราะในที่ชุมนุมของคนชอบธรรมมีการทรงสถิตของพระเจ้า มีการอัศจรรย์ มีการหายโรค มีคำหนุนใจ มีการอธิษฐานเผื่อซึ่งกันและกัน สิ่งนี้อาจเปรียบเป็นเหมือนบ่อน้ำพุโอเซีสในทะเลทราย ที่บรรดาเหล่าสัตว์ป่าทั้งหลายที่เดินในทะเลทรายที่ร้อนจัด จะได้หยุดพักหายเหนื่อย ได้เติมพลังชีวิตเพื่อจะเดินทางต่อไปได้
แบ่งเวลาไว้สำหรับการอธิษฐานเผื่อคนอื่นบ้าง อย่าอธิษฐานเพียงเพื่อให้ตนเองได้กินอิ่ม เพื่อความสำเร็จของข้า ญาติของข้า อะไรๆ ต่างๆ ของข้า หรืออธิษฐานให้ญาติๆ หรืออะไรๆ ที่อยู่รอบสะดือของข้าเท่านั้น
การอธิษฐานเผื่อแค่ตัวเอง อาจเป็นเพียงคำอธิษฐานของผู้มีความเชื่อน้อยในพระเจ้าเท่านั้น ถ้าหากใครอยากเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายจิตวิญญาณ จงหัดอธิษฐานเผื่อคนของพระเจ้า เพื่อสวัสดิภาพของคนอื่น เพื่อประเทศชาติ หรือเผื่อคนอื่นๆ ที่เขาได้รับทุกข์ภัยบ้าง
แบ่งเงินไว้สำหรับทำการกุศลบ้าง พระเยซูเจ้าสอนว่า การแบ่งปัน การให้เป็นเหตุให้เกิดความสุขมากกว่าการรับ การให้ช่วยเอาชนะความโลภที่อยู่ในตัวเราได้ การรู้จักแบ่งปันแก่คนยากจน คนด้อยโอกาส หญิงหม้ายไร้ที่พึ่ง เป็นการสร้างหลักประกันทางจิตวิญญาณว่า เมื่อใดที่ตัวเรา หรือลูกๆ ของเราเดือดร้อน จะมีมือที่มองไม่เห็นยื่นมาคอยช่วยเหลือเสมอ และนี่คือสิ่งอัศจรรย์ในชีวิตของผู้เชื่อพระเยซูคริสต์ที่น่าปราบปลื้มใจมาก พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า บุคคลผู้เอ็นดูคนยากจน ก็ทำให้พระเจ้าทรงยืมจากเขา (สุภาษิต 19.17)
การให้ที่สำคัญไม่จำเป็นว่าต้องให้เป็นเงินเท่านั้น เราอาจให้คำแนะนำที่ดี ให้ความรัก ให้การโอบกอดพี่น้องที่ต้องการความรัก ความอบอุ่น ตอนที่ผมไปเวียตนามในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2011 ผมได้เห็นเพื่อนผู้รับใช้หญิงชาวออสเตเลีย เขาใช้วิธีการโอบกอดผู้หญิงชาวเวียตนามที่พูดกันไม่รู้เรื่อง แต่คนที่ได้รับการสวมกอด ร้องไห้เหมือนเด็กๆ และได้รับการปลดปล่อยให้หายจากความเจ็บป่วยได้
ใกล้สิ้นปีอีกแล้ว เวลาผ่านไปแต่ละปีรวดเร็วมาก ลองทบทวนตัวเอง มีอะไรที่ผูกมัดเราอยู่หรือเปล่า มีนิสัย อารมณ์ร้าย ความคิดชั่ว การเสพติด มีสิ่งใดที่ทำให้เราเป็นทาสบ้างไหม เมื่อสำนึกตัวได้ว่ามันเป็นสิ่งไม่ดีแล้ว คนฉลาดย่อมกลับตัวกลับใจ "เลิก- หักดิบ" ก่อนที่อะไรจะเสียหายมากกว่านี้ คนฉลาดหากรู้ว่าข้างหน้ามีอันตรายเขาจะเลี่ยงไปทางอื่น
มีคำกล่าวว่า "สำนึกที่ไม่กลับใจเป็นอันตรายถึงชีวิต" ถ้าเราทำไม่ได้ เราควรสารภาพความบาปนั้นต่อพระเจ้า ขอการปลดปล่อยนั้นมาจากฤทธิ์อำนาจของพระองค์ พระเยซูคริสต์สามารถช่วยท่านได้แน่นอน เพียงแต่เราจะมีความเชื่อในพระองค์จริงๆ เปิดใจออกอธิษฐานร้องเรียกหาพระองค์ด้วยความจริงใจ พระเยซูจะช่วยทุกคนที่มีความศรัทธาในพระองค์ให้หลุดพ้นจากความทุกข์ และได้รับสันติสุขอย่างแท้จริง อย่างแน่นอน
ขอพระเยซูเจ้าอวยพระพรผู้่ที่มีโอกาสได้อ่านบทความแห่งความหวังนี้ เนื่องในเทศกาลแห่งความสุข ต้อนรับปีใหม่ 2012 ขอพระเยซูเจ้าอวยพระพร อาเมน
Original message From: Rice Mu, December 22, 2011
HOME กลับไปหน้าแรก
ก่อนนั้นผมปวดหัวบ่อยๆ ผมต้องกินยาแก้ไมเกรนที่แรงมากๆ ยาพาราเอาไม่อยู่ เพราะอาการปวดของผมมันขั้นรุนแรง ผมได้กินยาตัวหนึ่งชื่อว่า บูเฟท แต่มันก็ยังเป็นๆ หายๆ
ผมจำได้ว่า ทุกปีผมต้องป่วยเป็นไข้หวัดที่ต้องนอนอย่างน้อยสามสี่วัน หรืออาทิตย์กว่า ผมต้องเป็นไข้หวัดใหญ่บ้าง ไข้หวัดเล็กบ้างปีละอย่างน้อยสองถึงสามครั้ง ก่อนนั้นผมยังเข้าไม่ถึงความเข้าใจเรื่องฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า ผมก็คิดเหมือนชาวบ้านทั่วไป ที่คิดว่า การเจ็บป่วยเป็นหวัดบ่อยๆ เป็นเรื่องของธรรมชาติ
ตอนผมเป็นหนุ่มร่างกายแข็งแรง ผมไปฝึกมวย ผมเป็นนักมวยงานวัด ชกหลายครั้ง ผมเป็นนักกีฬาหลายอย่าง ร่างกายดีมากๆ แต่ผมก็เป็นหวัดปีละสองถึงสามครั้ง ตอนเป็นหวัดเจ็บคอผมพูดไม่ค่อยได้ เสียงหายไป พูดไม่ออกเป็นอาทิตย์ก็มี
แต่ผมสังเกตว่า หลายปีมานี้ หลังจากที่ผมกลับใจจากบาปทุกชนิด ดำเนินชีวิตด้วยความถ่อมใจต่อพระเยซู สิ่งที่ผมเล่ามาเกี่ยวกับโรคภัยทั้งหลาย อาการป่วยกระเซาะกระแซะ มันหายไปไหนไม่รู้ ทุกวันนี้ผมไม่ปวดท้องเลย ไม่เป็นหวัดลงคอเสียงหาย ผมไม่ต้องกินยาแก้ไมเกรน ตลอดสามปีที่ผ่านมา ผมไม่ได้เข้าไปนอนเล่นในโรงพยาบาลเลย เกิดอะไรขึ้นกับผมแน่ ทำไมผมไม่เป็นหวัดเลย ทั้งๆที่ผมไม่เคยไปวิ่งออกกำลังกายอะไรสักอย่าง ผมดีแต่นั่งปั่นบทความข้อคิดต่างๆ เพื่อหนุนใจคนอื่นให้หันมาหาพระเจ้า ผมเข้าร่วมสามัคคีธรรมกับผู้เชื่อพระเจ้า ผมรับใช้ด้วยการเทศนาสั่งสอนถ้อยคำของพระเจ้า หนุนใจผู้คนให้หันมาหาพระเยซูเจ้า ผมชักชวนผู้คนให้กลับใจจากบาปจริงๆ เพื่อจะได้รับชีวิตที่มีสุขเต็มล้นนี้
ในปัจจุบันชีวิตผมมีสันติสุขมาก ผมนับเวลาดูหลายปีมานี้ ผมไม่ทะเลาะกับภรรยาเลย เราไม่ตีกัน เราไม่ด่ากัน แต่ก่อนนั้นผมด่าเมียผมบ่อย ผมแอบเกลียดเมียในใจ ผมสบถบ่อยๆ ว่า "ถ้าเมียมันแก่เมื่อไร ผมจะไปหาเมียใหม่ เพราะตอนนี้ ข้ายังต้องการให้แกช่วยเลี้ยงลูกเล็กๆ ให้โตก่อน ถ้าลูกโตเมื่อไหร่ แกเจอดีแน่" ผมแอบเกลียดเมียผู้ที่ชอบหาเรื่องหยุมหยิม และเธอพยายามสอนผมต่างๆ นานา พฤติกรรมแบบนี้ สำหรับผมแล้ว ขอบอกว่า น่าเบื่อมาก
แต่ตอนนี้น่าแปลกจัง ทำไมผมไม่เบื่อภรรยา เราคุยกันกระหนุ่งกระหนิง เราคุยกันเหมือนคนรักกันใหม่ๆ เรานอนคุยกัน บางครั้งคุยจนดึก บ่อยครั้งเราบอกว่า พอแล้ว จะหลับละน่ะ แต่ก็มีใครสักคนหนึ่งเริ่มคุยหัวข้อใหม่อีกแล้ว เราหัวเราะ และหยอกล้อกันเหมือนคนเป็นแฟนกันใหม่ๆ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
ตอนนี้ ผมเข้าใจแล้วว่า นี่คือสันติสุขในพระเยซูเจ้า ลูกๆ ผมสามคน ไม่สร้างปัญหาทางพฤติกรรม พวกเขารับผิดชอบตัวเองได้มากขึ้น ลูกทุกคนดูแลตัวเองได้ แม้ว่าจะอายุแค่ 20 18 และ 14 พวกเขากลับใจเชื่อพระเยซูก่อนผมกลับใจเป็นพ่อทีดีด้วยซ้ำ ลูกๆ รู้จักการดำเนินชีวิตในความคุ้มครองของพระเยซูเจ้า ผมไม่ต้องดูแลพวกเขามาก เพราะพวกเขามีพระวิญญาณของพระเจ้าคอยดูแล เป็นพระครูคอยสอน
นี่คือชีวิตในพระเยซูเจ้า เป็นชีวิตแห่งสันติสุข ใครอยากมีชีวิตที่มีสันติสุขแท้บ้างครับ ขอเชิญชวนมาลองเชื่อพระเยซูจริงๆ กลับใจจากบาป เลิกพูดคำพูดที่ทำให้ตัวเอง คนรอบข้าง ตกต่ำ แบ่งเวลาในชีวิตให้ถูกต้อง แล้วคุณจะพบว่า เราชีวิตมีทางออกที่ดีกว่านี้ ชีวิตยังมีความหวังเสมอ เมื่อเรามีพระเยซู
แท้จริงคนเราต้องแบ่งเวลาในชีวิตให้ถูกต้อง ผมมีคำแนะนำเล็กน้อยสำหรับคนที่อยากจะมีชีวิตที่มีสุข ดังนี้
แบ่งเวลาไว้สำหรับการเข้าเฝ้าองค์สูงสุดที่เป็นผู้อำนวยการความสุข ความสำเร็จ สวัสดิภาพ
แบ่งเวลาไว้สำหรับการศึกษา ถ้อยคำของพระเจ้าที่เป็นเหมือนแสงสว่างส่องทางเดินในวิถีแห่งชีวิต ทุกวันเพื่อคุณจะไม่เดินผิดพลาด
แบ่งเวลาไว้สำหรับการพูดคุยกับคนที่เรารัก และคนที่รักเรา โทรไปหาคนที่ต้องการใครสักคนคอยพูดด้วย คอยหนุนใจบ้าง
แบ่งเวลาไว้สำหรับ การพักผ่อนหย่อนอารมณ์บ้าง อย่ามัวเมาแต่เฟซบุ๊ค เล่นเกมโง่ๆ ที่ชนะมันแล้วก็ไม่ได้อะไร มีแต่เสียเวลา และเสียสายตา บางคนเล่นเกม เล่นอะไรๆ ดูคลิปล่อแหลมเพลินจนดึก บ่อยครั้งเลยเที่ยงคืนไปแล้วยังไม่หยุด เพราะสนุกเพลินลืมเวลา แท้จริงโลกนี้มีอะไรตั้งเยอะแยะที่ท้าทายให้เราค้นหา เรียนรู้ และพัฒนาสติปัญญา เพื่อจะมีชีวิตอยู่เพื่อเผื่อแพ่ให้คนอื่นๆ บ้่าง แท้จริงชีวิตของเราเกิดมา ไม่ใช่เพียงเพื่อตนเองฝ่ายเดียว แต่เพื่อการปรนนิบัติรับใช้ผู้อื่นด้วย
อาจารย์เปาโลสอนว่า
"ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งสารพัดได้ไม่มีใครห้าม แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เราทำได้นั้นมันทำให้เราเจริญขึ้น"
แบ่งเวลาไว้สำหรับการออกกำลังกาย หรือเล่นกีฬาบ้าง แน่ทีเดียวร่างกายที่แข็งแรง ช่วยทำให้จิตใจร่าเริงด้วย เมื่อจิตใจร่าเริง ร่างกายก็ไม่เจ็บป่วย ไม่ต้องทุกทรมานกับโรคร้ายที่คุกคามชาวโลกทั่วไป
ยิ่งไปกว่านี้ ร่างกายที่แข็งแรง จะเป็นทุนสะสมไว้ตอนที่อายุของเราสูงขึ้น หากเราไม่ใช้ร่างกายอย่างหักโหม ไม่เอาสารพิษใส่มันด้วยกินอาหารไม่เป็นเวลา ตามใจปาก จนร่างกายไม่สมดุล เกิดโรคภัย ร่างกายของเราจะอยู่ได้นานเต็มพิกัดที่มีอยู่ เมื่ออายุเราสูงขึ้น ร่างกายร่วงโรยไปตามเวลา แต่เราจะยังพึ่งพาตัวเองได้ เราจะไม่ต้องให้ใครคอยพยุงเข้าห้องน้ำ ไม่ต้องให้ใครมาคอยเช็ดตูดให้ ไม่ต้องให้ใครมาอาบน้ำได้ เพราะเรามีร่างกายที่แข็งแรง เป็นร่างกายที่ทนทานตามอายุขัยที่พระเจ้าประทานแก่เรา
หัดแบ่งเวลาไว้จดบันทึกอะไรต่างๆ ในชีวิตบ้าง ในชีวิตแต่ละวันถ้าเราสังเกตให้ดี เราจะมีบทเรียนชีวิตดีๆ ผ่านเข้ามาเสมอ การจดบันทึกทั้งสิ่งที่ดี และสิ่งที่ไม่ดีเพื่อเป็นบทเรียนสำหรับตัวเองและใครๆ ที่ยังอ่อนด้อยประสบการณ์ชีวิต ยังต้องการคำหนุนใจจากผู้ประสบการณ์จากเราเสมอ
แบ่งเวลาไว้ สำหรับการสามัคคีธรรมกับคนของพระเจ้าบ้าง เพราะในที่ชุมนุมของคนชอบธรรมมีการทรงสถิตของพระเจ้า มีการอัศจรรย์ มีการหายโรค มีคำหนุนใจ มีการอธิษฐานเผื่อซึ่งกันและกัน สิ่งนี้อาจเปรียบเป็นเหมือนบ่อน้ำพุโอเซีสในทะเลทราย ที่บรรดาเหล่าสัตว์ป่าทั้งหลายที่เดินในทะเลทรายที่ร้อนจัด จะได้หยุดพักหายเหนื่อย ได้เติมพลังชีวิตเพื่อจะเดินทางต่อไปได้
แบ่งเวลาไว้สำหรับการอธิษฐานเผื่อคนอื่นบ้าง อย่าอธิษฐานเพียงเพื่อให้ตนเองได้กินอิ่ม เพื่อความสำเร็จของข้า ญาติของข้า อะไรๆ ต่างๆ ของข้า หรืออธิษฐานให้ญาติๆ หรืออะไรๆ ที่อยู่รอบสะดือของข้าเท่านั้น
การอธิษฐานเผื่อแค่ตัวเอง อาจเป็นเพียงคำอธิษฐานของผู้มีความเชื่อน้อยในพระเจ้าเท่านั้น ถ้าหากใครอยากเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายจิตวิญญาณ จงหัดอธิษฐานเผื่อคนของพระเจ้า เพื่อสวัสดิภาพของคนอื่น เพื่อประเทศชาติ หรือเผื่อคนอื่นๆ ที่เขาได้รับทุกข์ภัยบ้าง
แบ่งเงินไว้สำหรับทำการกุศลบ้าง พระเยซูเจ้าสอนว่า การแบ่งปัน การให้เป็นเหตุให้เกิดความสุขมากกว่าการรับ การให้ช่วยเอาชนะความโลภที่อยู่ในตัวเราได้ การรู้จักแบ่งปันแก่คนยากจน คนด้อยโอกาส หญิงหม้ายไร้ที่พึ่ง เป็นการสร้างหลักประกันทางจิตวิญญาณว่า เมื่อใดที่ตัวเรา หรือลูกๆ ของเราเดือดร้อน จะมีมือที่มองไม่เห็นยื่นมาคอยช่วยเหลือเสมอ และนี่คือสิ่งอัศจรรย์ในชีวิตของผู้เชื่อพระเยซูคริสต์ที่น่าปราบปลื้มใจมาก พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า บุคคลผู้เอ็นดูคนยากจน ก็ทำให้พระเจ้าทรงยืมจากเขา (สุภาษิต 19.17)
การให้ที่สำคัญไม่จำเป็นว่าต้องให้เป็นเงินเท่านั้น เราอาจให้คำแนะนำที่ดี ให้ความรัก ให้การโอบกอดพี่น้องที่ต้องการความรัก ความอบอุ่น ตอนที่ผมไปเวียตนามในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2011 ผมได้เห็นเพื่อนผู้รับใช้หญิงชาวออสเตเลีย เขาใช้วิธีการโอบกอดผู้หญิงชาวเวียตนามที่พูดกันไม่รู้เรื่อง แต่คนที่ได้รับการสวมกอด ร้องไห้เหมือนเด็กๆ และได้รับการปลดปล่อยให้หายจากความเจ็บป่วยได้
ใกล้สิ้นปีอีกแล้ว เวลาผ่านไปแต่ละปีรวดเร็วมาก ลองทบทวนตัวเอง มีอะไรที่ผูกมัดเราอยู่หรือเปล่า มีนิสัย อารมณ์ร้าย ความคิดชั่ว การเสพติด มีสิ่งใดที่ทำให้เราเป็นทาสบ้างไหม เมื่อสำนึกตัวได้ว่ามันเป็นสิ่งไม่ดีแล้ว คนฉลาดย่อมกลับตัวกลับใจ "เลิก- หักดิบ" ก่อนที่อะไรจะเสียหายมากกว่านี้ คนฉลาดหากรู้ว่าข้างหน้ามีอันตรายเขาจะเลี่ยงไปทางอื่น
มีคำกล่าวว่า "สำนึกที่ไม่กลับใจเป็นอันตรายถึงชีวิต" ถ้าเราทำไม่ได้ เราควรสารภาพความบาปนั้นต่อพระเจ้า ขอการปลดปล่อยนั้นมาจากฤทธิ์อำนาจของพระองค์ พระเยซูคริสต์สามารถช่วยท่านได้แน่นอน เพียงแต่เราจะมีความเชื่อในพระองค์จริงๆ เปิดใจออกอธิษฐานร้องเรียกหาพระองค์ด้วยความจริงใจ พระเยซูจะช่วยทุกคนที่มีความศรัทธาในพระองค์ให้หลุดพ้นจากความทุกข์ และได้รับสันติสุขอย่างแท้จริง อย่างแน่นอน
ขอพระเยซูเจ้าอวยพระพรผู้่ที่มีโอกาสได้อ่านบทความแห่งความหวังนี้ เนื่องในเทศกาลแห่งความสุข ต้อนรับปีใหม่ 2012 ขอพระเยซูเจ้าอวยพระพร อาเมน
Original message From: Rice Mu, December 22, 2011
HOME กลับไปหน้าแรก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
You may post your comments here.
หากท่านมีข้อคิดเห็นเพิ่มเติมหรือเสนอแนะเชิญออกความเห็นได้
(กรุณาใช้ข้อความสุภาพ และสร้างสรรค์)