ขอนไม้ที่ลอยน้ำ A Log or a crafted wood

๐ขอนไม้ที่ลอยน้ำ๐

ผมประทับใจเรื่องน้ำท่วมที่แม่น้ำโขงมากครับ ที่อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย หลายปีก่อน ผมทำงานที่นั้นกว่าสิบห้าปี แม่ค้าที่ตลาดจะรู้จักผมดี  ผมไปทีไรเหมือนกลับไปบ้าน เพราะคนที่ตลาด และลูกศิษย์จำนวนหลายร้อยคนที่ผมเคยสอนโรงเรียนมัธยมที่นั้นทักทาย และแสดงความรู้จักผมทุกครั้งที่เจอกัน   แต่ท่านทราบไหมครับ สิบหกปีที่เชียงแสน ผมปล่อยเวลาสำหรับโอกาสให้เสียไปอย่างน่าเสียดาย ไม่สามารถหวนคืนมาได้ เพราะผมเป็นผู้เชื่อไร้กึ๋น

ที่บอกว่าเสียเวลาเปล่าก็เพราะว่าผมไม่ได้ประกาศเรื่องพระความรอดให้ใครได้สำเร็จเลยแม้แต่คนเดียว  ผมพยายามเป็นพยานเรื่องพระเจ้าให้กับคนรู้จักบ้าง นานๆ ครั้ง แต่ไม่เคยได้ผล  ที่โบสถ์ที่ผมอยู่ผมเป็นตัวตั้งตัวตี จัดงานประกาศวันคริสต์มาสทุกปี คือปีละครั้งก็ว่าได้ แต่ว่าไม่ได้ผล ไม่เกิดผลเท่าที่น่าจะเป็น เพราะความอ่อนแอมันอยู่ที่ผมไม่ใช่ใครอื่น

มีคำถามว่าทำไมผมต้องพูดเรื่องขอนไม้ลอยน้ำ มันน่าสนใจตรงไหน โอ้น่าสนใจนะครับ ใครฟังแล้วเอาไปคิดว่า หากท่านอยากเกิดผล ผมเชื่อว่าท่านจะไม่เป็นผู้เชื่อแห้งแล้วไร้ผลเหมือนเดิมครับ ชีวิตการรับใช้ ชีวิตความเชื่อจะก้าวไปไกลแน่ๆ หากใครไปไกลแล้ว ก็คงเกิดผลยิ่งทวีคูณ

ฤดูน้ำหลากในแต่ละปี แม่น้ำโขงจะเอ่อขึ้นมาสูงมาก บางครั้งถึงกับล้นตลิ่งเข้าท่วมบ้านเรือน  แม่น้ำโขงเป็นแม่น้ำที่ไหลแรงมาก เวลามีพายุฝน น้ำท่วมยิ่งไหลแรง สายน้ำจะพัดพาเอาท่อนไม้ ต้นไม้ใหญ่ๆ ลอยมาตามน้ำ ชาวบ้านแถวๆ ริมตลิ่งเขามีอาชีพสำคัญอย่างหนึ่งคือ ขับเรือหางยาวไปกลางลำน้ำ แล้วเอาเชื่อมัดไล่ผูกเอาท่อนไม้ ขอนไม้ใหญ่ หรือกิ่งไม้ที่ไหลมาตามน้ำมาตัดเป็นฟืนขาย

สมัยที่โรคเอดส์ระบาดหนัก ไม้ท่อนฟืนสำหรับเผาศพ ขายดีมาก และไม้ก็หาง่ายเพราะมันเป็นไม้ไม่มีเจ้าของ มันไหลมาตามสายน้ำโขง ชาวบ้านเขาได้ไม้มาแล้วก็เอามามัดทำเป็นเสาบ้าง ทำเป็นฟืนบ้าง แม้ไม้จะงามและดีขนาดไหน ก็เป็นได้แค่เสากระท่อม หรือถูกตัดซอยเป็นฟืนขายคิวบิกเมตรละไม่กี่สิบบาท

 

ทราบไหมว่าท่อนไม้ที่ไหลตามน้ำเหล่านี้ หากคนมีความชำนาญทางด้านศิลปะ และช่างฝีมือที่หมู่บ้านหวายที่เชียงใหม่เขาเห็นเขาจะทำอย่างไร  เขาไม่เอาไปตัดทำฟืนหรอก เขาจะเอาไปทำเฟอร์นิเจอร์ เขาจะเอาไปแกะสลักเป็นรูปสัตว์ต่างๆ เป็นดอกไม้ ช่างที่เก่งๆ แค่ไม้แผ่นเดียว ถ้าเขาแกะสลักลายนูน เขาจะขายได้แผ่นละเป็นพันๆ บางอันที่ถูกแกะสลักโดยช่างฝีมือ จะขายได้เป็นหมื่นบาท

พอเห็นภาพหรือยังครับว่า ไม้ท่อนเดียวกัน ถ้าอยู่ในมือของคนที่มีฝีมือและมีหัวคิด มูลค่าของไม้จะไม่เท่ากัน  บางแผ่นถ้าถูกช่างฝีมือระดับชาติสร้างสรรค์ อาจจะมีมูลค่าเพิ่มเป็นแสนๆ บาท เพียงแค่มันอยู่ในมือของใครเท่านั้น

พี่น้องทราบไหมว่า ก่อนนั้นผมไม่เอาถ่าน เอาขี้เถ้าอะไรสักอย่าง เพราะผมไม่ได้รับความคิด ไม่ได้รับคำสอนที่ดี ทำให้ผมเชื่อว่า การเป็นข้าราชการคือชีวิตที่สุดยอดแล้ว มีกินไปจนแก่ จนตาย ไม่ต้องดิ้นรนอะไรก็อยู่พอเพียง พอมีพอกินไปตลอด

ผมเชื่อพระเจ้าในศาสนาคริสต์  ผมไปโบสถ์ทุกเช้าอาทิตย์ ผมถวายสิบลด ผมและครอบครัวรับใช้อย่างเอาเป็นเอาตาย จนได้ตำแหน่งประธานใหญ่ของคริสตจักร มีหน้ามีตามาก ไปประชุมกลุ่มศาสนามีคนนับถือ มีคนคอยเอาใจ แต่ว่าผมไม่เคยประกาศเป็นพยานประสบความสำเร็จเลย  ผมเป็นเหมือนต้นไม้ผลที่สูงใหญ่ ใบหนาแต่ไร้ผล

ต่อมาผมได้พบกับอาจารย์ของผมสองท่านที่มาจากออสเตรเลีย ทั้งสองท่านเปิดตาฝ่ายวิญญาณให้ผมเห็นว่า ชีวิตผู้เชื่อไม่ใช่การถูกผูกมัดอยู่ในอาคารแบบนั้นที่ต้องรับใช้ให้เหมาะกับตำแหน่งอุปโลกน์ทางศาสนาในที่แห่งเดียวไปตลอดชีวิต

 ผู้เชื่อต้องยอมให้ระบบศาสนาใช้งานไปจนตาย  โดยเข้าใจว่านั่นคือการรับใช้ที่สุดยอดแล้ว  ดังนั้นถ้าผู้เชื่อได้รับตำแหน่งเล็กๆน้อยๆได้รับใช้ในโบสถ์อาคารเขาก็จะคิดว่านั่นคือการรับใช้ที่สุดยอดแล้ว แต่มันไม่ใช่เลย พระคริสต์ไม่ได้สั่งให้เราถูกสร้างเป็นสมาชิกแต่ต้องสร้างให้เป็นสาวกและส่งออกไปปลูกสร้างคริสตจักรทางวิญญาณไม่ใช่คริสตจักรที่เป็นอาคารหรือตึก

ถ้าผมไม่รู้ความจริงว่า ผมได้ถูกละเมิดทางวิญญาณจากระบบศาสนาเป็นเวลาหลายสิบปี  โดยการมอบตำแหน่งสมาชิก และตำแหน่งทางศาสนาให้ผม ยกยอปอปั้นให้รับใช้องค์กรศาสนาผมคงต้องอยู่อย่างนั้นตลอดไปจนตาย  เพราะความไม่รู้ผมจึงดำเนินชีวิตเกิดผลเพียงเล็กน้อย แต่ในตอนนั้นผมรู้สึกว่ามีคามภูมิใจมากที่ได้รับใช้แบบนั้น ในแต่ละปีผมไม่เคยนำใครมาถึงพระคริสต์เลย

เพราะเขาไม่สอนให้ผมรู้ว่า การเป็นผู้เชื่อที่เกิดผลนั้นแท้จริงไม่ใช่เรื่องการเรียนแค่ทฤษฏี เรียนเรื่องตำนานที่พระคริสต์และสาวกไปทำเมื่อสองพันปีก่อน  แล้วก็พากันสุมหัวอธิษฐานในอาคารกันตั้งแต่ตีสี่ตีห้า แต่ไม่ยอมออกไปประกาศ ถ้าจะทำการประกาศข่าวดีเรื่องความรอด ก็ต้องรอปีละหนึ่งครั้ง และต้องใช้งบประมาณหลายหมื่นบาท

การทำการประกาศต้องแจกของ ใช้อาหาร รางวัลและกิจกรรมบันเทิงเข้าล่อ เพื่อจูงใจให้คนมาที่อาคารโบสถ์เพื่อจะได้ยินคำเทศนาของอาจารย์ใหญ่ที่เราเชิญให้มาพูด แต่เชื่อไหมบางปี เราได้คนมาเชื่อพระเจ้าไม่กี่คนหรอก ถ้าเขารับเชื่อเขาก็จะมาร่วมที่โบสถ์สักสองสามอาทิตย์แล้วก็จะหายหน้าไปหมด

ทุกปีเราก็ทำแบบเดิม  ห้าสิบปีคืออายุของโบสถ์ แต่ว่าโบสถ์อาคารยังว่าง มีคนไม่กี่ครอบครัวมาเชื่อพระเจ้า  มันเป็นเรื่องที่น่าสลดมาก ที่ไม่มีใครอยากเชื่อพระเจ้าเลยทั้งๆ ที่เราก็พยายามจนสุดความสามารถแล้ว มันเป็นเพราะอะไรกันแน่

มาถึงเวลานี้ผมรู้แล้วว่าวิธีการประกาศข่าวดีของพระคริสต์นั้นต้องทำอย่างไรสำหรับผมเอง ในปัจจุบันนี้แต่ละปีผมนำคนมาเชื่อพระเจ้าหลายคน (ไม่ใช่การคุยอวดแต่กำลังจะบอกว่าทำอย่างไร) เพราะผมได้รับการสอนเรื่องการใช้ฤทธิ์เดชของพระเจ้าในการประกาศข่าวประเสริฐเรื่องความรอดบาปด้วยความเชื่อในพระคริสต์

ผมมีลูกศิษย์หลายคนที่เขาดำเนินตาม และเขาก็เกิดผลเช่นเดียวกัน เราไปที่ไหน เราได้เห็นพระหัตถ์ของพระเจ้าเคลื่อนไหว คนได้รับการปลดปล่อย หายโรค และกลับใจใหม่ ผู้เชื่อที่หย่อนยาน ก็กลับมารับใช้พระเจ้า และถวายตัวเป็นสาวกพระคริสต์ รับใช้อย่างเกิดผล

ตอนนี้ผมไม่ใช่ขอนไม้ลอยน้ำอีกแล้วครับ ผมคงเป็นอะไรที่ช่างใหญ่ได้ลงมือสร้างใหม่แล้ว ผมเข้าใจว่าผมคงจะเกิดผลมากขึ้นถ้าผมยังดำเนินต่อไปอย่างระมัดระวัง ในชีวิตนี้ไม่สนใจเรื่องตำแหน่งอุปโลกน์ทางศาสนาอะไรอีกแล้ว ขอเพียงผมได้นำคนมาถึงพระคริสต์ให้มากที่สุดในช่วงเวลาและโอกาสที่ผมมีชีวิตอยู่ ตามที่พระเจ้าพอพระทัยจะให้ผมมีชีวิตอยู่และผมจะทำพันธกิจรับใช้ปวงชนไปจนกว่าจะหมดแรง

ชาโลม

HOME
ORIGINAL MESSAGE FROM RICE MU.